بن محمد ملا داغ بلندان ، که در اشعارش «أزهر» تخلص می‌کند. در روز چهارشنبه یکم خرداد سال ۱۳۳۰ خوشیدی

مطابق با شانزده هم شعبان سال ۱۳۷۰ هجری قمری ، برابر با بست سوم مه سال ۱۹۵۱ میلادی در روستای کوخرد از توابع بستک زاده شد. درسن هفت سالگی به مکتبخانه حاجى ملا محمد شریف شاکر رفت،

و در مدت یازده ماه « قران کریم » وکتاب « مبدا » ، « نصیحت » وبخشی از کتاب « حافظ » طی یازده ماه به پایان رساند ومکتب خانه را ترک کرد .در سال ۱۹۶۵ میلادی عازم دبى شد، پس چندین سال دوباره به زادگاه خود « کوخرد » برگشت، أما دیرى نگذشت که دوباره بار سفر بربست وبه دبى باز گشت. در سال ۱۹۷۱ میلادى وارد بحرین شد ودر قریه (اُم الحصم) مشغول کار شد. گفته می‌شود که «محمد أزهر» در آن ناحیه عاشق دختری مى شود، واین دوستى و دلباختگى و عاشقى بیش از دوسال بطول نمى أنجامد، پس از مدتی خواستگاری نیز برای دختر پیدا می‌شود. گویا خانوادهٔ دختر با توجه به وضع مالی «محمد أزهر» تصمیم می‌گیرند که دختر خود را به خواستگار مرفه‌تر بدهند. این شکست عشقی بر « أزهر» بسیار گران آمد .

«محمد أزهر» بعد از این شکست عشقی که منجر به بیمارى بستری‌شدن وی می‌شود. به‌صورت جدی به شعر روی می‌آورد و منظومه‌های بسیاری را می‌سراید. و اولین قصیده‌اش بنام « گُلدُونگ » در بحرین سرود :

گُلدُونگ تبا پُر از گُلنِ به از گُلشن چه مزگُلن

باز گُل یاسمین تَکُرُک مُوخُت مَوى چه مَزگُلنِ

نه گُل سرخ نه نستَرَن نه نرگس، و نه یاسمین

باغ گُلشن سیمین بدن مُوخُت مَوى چه مَزگُلنِ

وی أکنون در بحرین زندگى مى کند . دیوان اشعار محمد أزهر کوخردی در سال ۲۰۰۹ میلادى تحت عنوان (دیوان أزهر) در بحرین به چاپ رسیده است
منبع: گپ و لپ